 ١١٠: سورة النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به‌ناوی خوای به‌خشندی میهره‌بان
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
کاتێك که خوا سه‌رکه‌وتنی خۆی به‌خشی و شاری مه‌ککه ڕزگار کرا (وه له بت په‌رستی خاوێن کرا).
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
ئینجا خه‌ڵکیت بینی هاتنه ڕیزی ئایینی خواوه پۆل پۆل و ده‌سته ده‌سته.
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
ئه‌وسا ئیتر تۆ سوپاس و ستایشی په‌روه‌ردگارت بکه‌و داوای لێخۆش بوونی لێ بکه، به ڕاستی خوا زۆر چاو پۆشی ده‌کات و ته‌وبه وه‌رگره.. (ئومێده له ئایینده‌یه‌کی نزیکدا، خوای باڵاده‌ست سه‌رکه‌وتنێك ببه‌خشێت، ئه‌و کاته ئیمانداران هه‌ست ده‌که‌ن ئه‌م سوره‌ته تازه دابه‌زیوه
|