 ١١٤. سورة الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به‌ناوی خوای به‌خشنده‌ی میهره‌بان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
(ئه‌ی محمد (صلی الله علیه وسلم)، ئه‌ی ئیماندار) بڵێ: په‌نا ده‌گرم به په‌روه‌ردگاری خه‌ڵکی.
مَلِكِ النَّاسِ ﴿2﴾
وه به پادشای خه‌ڵکی.
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
وه به خوای خه‌ڵکی.
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
له شه‌ڕو خراپه‌ی ئه‌و (شتانه‌ی) که وه‌سوه‌سه‌و خه‌ته‌ره‌و خه‌یاڵی خراپ دروست ده‌کات.
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
له‌و (شتانه‌ی) که وه‌سوه‌سه فڕێده‌داته سینه‌و دڵ و ده‌روونی خه‌ڵکییه‌وه.
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿6﴾
له په‌ری و خه‌ڵکی، له جنۆکه‌و ئاده‌میزاد
|